|
dzielnica |
osiedle |
|
Akacjowa, Asfaltowa, Balladyny,
Bałuckiego, Batorego, Belgijska,
św. Andrzeja Boboli,
Bruna, Chocimska, Dąbrowskiego, Dolna, Dożynkowa,
Drużynowa, Dworkowa, Fałata, Grażyny,
Goworka,
Humańska,
Kazimierzowska, Kielecka, Kujawska, Lipskiego, Łowicka,
Łyżwiarska, Madalińskiego, Melsztyńska, Morskie Oko,
Narbutta, Al.Niepodleglości, Odolańska, Olesińska,
Olszewska, Opoczyńska, Piłkarska, Puławska, Racławicka,
Rakowiecka, Różana, Różyckiego, Sandomierska,
Słoneczna,
Smetany, Spacerowa, Starościńska, Wiktorska,
Willowa,
Wiśniowa, Wrotkowa, Wybieg. |
|
Ulica prowadząca
od Puławskiej, na południowy zachód - aż do
Wołoskiej. Numeracja od Puławskiej -
dwukierunkowa do al. Niepodległości - dalej
jednokierunkowa. Styka się lub krzyżuje z
ulicami: Bałuckiego, Wiśniową,
Kazimierzowską, al. Niepodległości, Kraushara,
Łowicką, Rondem Jasienicy, Lipskiego i Wołoską.
Zabudowa w znacznej części domami
przedwojennymi, słynna z wili i rezydencji
ambasadorów. Budownictwo powojenne na odcinku od
Niepodległości do Wołoskiej (m.in. kolonia
Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej).
Patron ulicy -
Jarosław Dąbrowski .1) |
|
widok w kierunku Puławskiej na wysokości ulicy
Bałuckiego |
|
narożnik Dąbrowskiego i Kazimierzowskiej |
|
 |
|
 |
|
zachowane i pięknie odrestaurowane przedwojenne
kamienice |
|
jak i wspaniałe przedwojenne wille - dziś
rezydencje |
|
 |
|
wejście i poniżej dom - muzeum poety Władysława
Broniewskiego |
|
 |
|
ten dom opuszczony czeka na swój dalszy los |
|
widok na ul. Dąbrowskiego od al. Niepodległości |
|
początek kolonii WSM przy Dabrowskiego |
|
widok w kierunku Łowickiej |
|
poprzeczna to Łowicka, a na wprost rondo Pawła
Jasienicy |
|
 |
|
 |
|
 |
|
widok w kierunku Wołoskiej |
|
 |
|
 |
|
widok od strony Wołoskiej na wschód |
|
|
 |
Jarosław
Dąbrowski, pseudonim Łokietek (1836-1871),
polski działacz niepodległościowy, generał i
wódz sił zbrojnych Komuny Paryskiej. Jako młody
oficer pełnił służbę w wojsku carskim w
Petersburgu, gdzie działał w tajnym Kole
Oficerskim. Od 1862 kwatermistrz 4 dywizji
stacjonującej w Warszawie. Współpracował z
Komitetem Oficerów Rosyjskich. Jako działacz
stronnictwa "czerwonych", rozbudował je
organizacyjnie. Wszedł w skład Komitetu
Miejskiego, późniejszego Centralnego Komitetu
Narodowego, jako kierownik wydziału wojskowego
mającego za zadanie skoncentrowanie wszystkich
praktycznych przygotowań powstańczych, m.in.
gromadzenie broni, rozpowszechnianie regulaminów
i instrukcji, ćwiczenia wojskowe.
Planował wybuch powstania na czerwiec 1862 i
opanowanie przy pomocy oficerów rosyjskich w
pierwszym etapie Warszawy oraz Cytadeli
Warszawskiej i Modlińskiej wraz z arsenałem
broni. Aresztowany w sierpniu 1862 i skazany na
15 lat katorgi. W drodze na Sybir zbiegł i od
1865 przebywał na emigracji we Francji. W 1871
dowódca 11 legionu gwardii narodowej oraz
oddziałów broniących w Neuilly przeprawy przez
Sekwanę. Stał na czele armii Frontu Zachodniego
nad Sekwaną, następnie mianowany został
naczelnym wodzem całości wojsk Komuny.
Wiążąc się z Komuną, miał nadzieję na odbudowę
przy jej pomocy niepodległej Polski. Zginął na
barykadzie w dzielnicy Montmartre podczas walk z
wojskami rządowymi. (wg, portalu wiedzy -
onet.pl) |
|
|
|
|
Jarosław Dąbrowski
na dawnym portrecie,
poniżej na znaczku i obok
na 200 zł banknocie z 1988 r.
 |
 |
|
|
