|
 |
Rynek nr 27. Kamienica Fukierowska (Korbowska,
Strubiczowska. Pierwotnie dwa domy, początkowo
drewniane. - Lewy (od strony kamienicy nr 25) na bardzo
wąskiej dział (prawdopodobnie w miejscu pierwotnej
uliczki gospodarczej). Pierwszy raz wzmiankowany jako
własność Jana Wilka, od 1441 Macieja potem Zygmunta
Tłusto, którzy zapewne wznieśli kamienicę murowaną,
potwierdzoną 1466 i 1469 jako „lapidea Tlustonis".
Od 1466 w posiadaniu rodziny Siodlarzy (Siodlarzewiczów),
m.i. Mateusza i Stanisława, następnie: do 1517
Wolfgangów, od 1528 Ulryka Burcholcera, kuśnierza, od
1531 Fryderyka, złotnika. - Prawy (od strony kamienicy
nr 29) pierwszy raz wzmiankowany 1442 jako własność
Andrzeja Grabskiego, następnie m.i.: 2. poł. w. XV
Marcina Benescha i jego zięcia Wolfganga, od 1517
Stanisława Siodlarza. 1505 wzmiankowana po raz pierwszy
kamienica (1529 potwierdzona wspólną ścianą z sąsiednią
nr 29). Od 1531 w posiadaniu Tomasza Korba, kupca; 1543
wdowa po nim, Katarzyna, nabyła sąsiednią kamienicę;
odtąd obie w rękach jednego właściciela. Zniszczone być
może pożarem 1544, 1552 połączone przez kolejnego
właściciela, Jerzego Korba (syna Tomasza) w wyniku
gruntownej rozbudowy od piwnic (zbudowane z jednolitej
cegły; wcześniejsze wątki tylko za sklepieniami w
ścianach wzdłużnych, do których dostawione poprzeczne).
- Wzniesiona w formach zapewne jeszcze gotyckich, z
bogatą fasadą i przyziemiem znacznie wyższym od obecnego
(górne części wnęk w ścianach wnętrza pierwotnego
przyziemia rekonstruowane w pomieszczeniach tylnego
traktu na I p.). Po 1625 w posiadaniu Piotra Kłosa. 1647 remontowana przez
ówczesnego właściciela, burmistrza Baltazara Strubicza,
podczas którego być może obniżono wysokość parteru i
połączenie z oficyną kamiennymi gankami. 1661
trzykondygnacjowa, z niską sienią na całą szerokość
budynku, krytą drewnianym stropem.
|
|
Od 1690 własność
Michała Reicherta (Richarda) i jego żony 2° voto Zappio,
następnie jej wnuków Benedykta i Aleksandra Wemmerów. Od
1715 w posiadaniu Jana Ernesta Schindlera,
superintendenta ceł królewskich, przez którego
gruntownie przebudowana 1718 z podwyższeniem o jedną
kondygnację, zwężeniem i zasklepieniem sieni i
ustawieniem w niej kolumny z figurą Jana Chrzciciela
(nie zachowana) oraz ostatecznym ukształtowaniem ganków
na dziedzińcu, które otrzymały kute balustrady z datą i
inicjałami JES (nieodtworzone). 1782 ponownie
przebudowana przez ówczesnego właściciela Jakuba Rabe,
kupca, zapewne wg proj. Szymona Bogumila Zuga; nadano
wówczas wystrój fasadzie i przekształcono wnętrza (m.i.
wystrój malarski sali na pierwszym piętrze, zachowany do
1944). Od 1810 w rękach rodziny Fukierów, kupców win. Z
ich inicjatywy kilkakrotnie przekształcana: 1818 m.in.
odnawiano dziedziniec i portal główny, na którym dodano
herb Fukierów i litery FF (Florian Fukier), ok. 1859
połączono piwnice z sąsiednimi kamienicami nr 29 i 31;
1910-2 remont dziedzińca z inicjatywy Henryka Fukiera,
wg proj. Władyslawa Marconiego i Jarosława
Wojciechowskiego (zob. ul. Piwna nr 44). 1916-8 w jednej
z izb tylnych parteru urządzono tzw. Salę Kazimierzowską
wg proj. Zdzisława Kalinowskiego i Zygmunta Kamińskiego
(nie zachowana); 1921 jedną z sal na I piętrze proj.
Karol Siciński; 1928 polichromię na fasadzie wyk.
Stanisław Kazimierz Ostrowski; 1931 podczas częściowego
remontu wnętrz, być może wg proj . Juliusza Nagórskiego,
odkryto i zakonserwowano strop ze śladami polichromii
(nie odtworzona). 1939 uszkodzona. Po zniszczeniu 1944
zachowane piwnice, częściowo mury przyziemia z portalami
i fragmenty sklepień parteru. Odbudowana 1947- 53 wg
proj . Wacława Podlewskiego z odtworzeniem bryły i
fasady z 1782, dziedzińca z gankami, nowo projektowanymi
wnętrzami, w parterze odtworzonymi wg stanu sprzed 1944.
1969 przebudowa poddasza na cele mieszkalne.
Piwnice gotyckie w. XV, z zachowanym podziałem wzdłużnym
na pierwotne dwie kamienice. w ścianach bocznych i
wzdłużnej wnęki, ponadto schody i okienka na Rynek,
sklepienia kolebkowe (niektóre o łuku ostrym). Przy
wejściu do której żeliwna
latarnia wyk. 1953 przez Mieczysława Jarnuszkiewicza.
Sień zamknięta ścianą poprzeczną, przy której, pomiędzy
arkadowymi przejściami znajduje się kamienna kolumna. Na
piętrze, w tylnym trakcie zrekonstruowane górne części
przesklepionych wnęk dawnej sieni, z poł. w. XVI.
Fasada klasycystyczna, trzyosiowa. Na parterze, ze
skarpą w narożniku lewym, po prawej duże okno, pod
którym drzwi do szyi piwnicznej, po lewej kamienny,
portal zamknięty półkoliście, 2. poł. w. XVIII, w kluczu
którego dwie lilie (herb Fukierów) i litera F (druga nie
odtworzona), 1818. Nad przyziemiem drewniany daszek,
wsparty na trzech wspornikach, pod którym, nad wejściem,
okrągły, kuty szyld z kiścią winnego grona wyk. 1953
przez Mieczysława Jarnuszkiewicza. Wyższe kondygnacje
ujęte malowanym (w narożniku lewym) pasem słuckim, na
którym daty 1566-1953, wyk. 1953 przez Witolda Millera.
Okna I i II p. w obramieniach z motywami rozet, cekinów,
girland i kampanul, zwieńczone trójkątnymi przyczółkami.
Okna III p. w profilowanych opaskach z wolutowymi
kluczami, po bokach których girlandy. Okna II i III p. z
ławami wspartymi na kroksztynach, pomiędzy którymi na II
p. podwieszone girlandy. Pomiędzy oknami
płaskorzeźbione, zawieszone na wstęgach: na I p. gałązki
winnego grona, na II p. okrągłe medaliony z rozetami, na
III p. zwisy owocowo - kwiatowe; cała dekoracja
częściowo złocona. Gzyms wieńczący wsparty na
kroksztynach. Elewacja tylna trzyosiowa; w przyziemiu,
na osi portal kamienny, zamknięty półkoliście, z herbem
Fukierów w kluczu, po 1818. Dach z latarnią nad częścią
pd., z trzema wystawkami od frontu.. |
